مریم گلی
Salvia officinalis
خاصیت درمانی :
ضد التهاب و ضد باکتری موضعی
خانواده:
نعناعیان (Lamiaceae)
اندام دارویی:
برگ.
مزاج :
گرم و خشک
ترکیبات شیمیایی:
اسانس (حاوی توجون، سینئول و...)، ترکیبات سزکوئی ترپنی، رزمارینیک اسید، فلاونوئیدهای گلیکوزیدی و ......
خواص درمانی دیگر:
ا- مصرف موضعی: درمان التهاب دهان و گلو به صورت قرقره و دهان شویه، التیام زخمها و خراش های پوستی ۲- مصرف خوراکی: کاهش گرگرفتگی در دوران یائسگی، مقوی عمومی بدن، کاهش دهنده میزان تعریق بدن، کاهش دهنده قند خون در افراد دیابتیک نوع ۱ و افراد سالم.
مقدار مصرف و روش تهیه:
سه نوبت در روز. در هر نوبت ۱ قاشق چای خوری سرخالی (۲-۱ گرم) از گیاه را به مدت ۲۰ دقیقه در یک قوری چینی دم کرده، بعد از غذا میل کنید.
عوارض جانبی:
مصرف دراز مدت مریم گلی ممکن است سبب ایجاد کرامپهای فلجی شکل (Epileptic form) در عضلات گردد.
مصرف در بارداری و شیردهی:
در بارداری منع مصرف دارد. در شیردهی مورد خاصی ذکر نشده است.
موارد منع مصرف:
بارداری
ملاحظات:
به خاطر داشتن ترکیب سمی توجون، مصرف بیش از ۱۵ گرم در هر نوبت باعث افزایش یافتن ضربان قلب، زیادشدن دمای بدن و ایجاد حالت سرگیجه می گردد.
نظر بدهید