گزنه
Urticaceae dioica
خاصیت درمانی :
کاهش دهنده التهاب پروستات
خانواده:
گزنه (Urticaceae)
اندام دارویی:
برگ.
مزاج:
گرم و خشک
ترکیبات شیمیایی:
کلروفیل، کاروتن، گزانتوفیل، لوگو آنتوسیانیدین، فلاون و فلاونول، مواد فنلی (مانند کافئیک اسید، فرولیک اسید و...)، تانن، موسیلاژ، ماده رنگی اور تی سین، آلكالوئيد اسکوپولتین، سیتوکینها (مانند ز آتین، زآتین نوکلئوتید و....).
خواص درمانی دیگر:
افزایش دهنده ادرار (کمک به دفع سنگ های مجاری ادراری)، کاهش قند خون، کاهش اسید اوریک خون، تقویت میل جنسی آقایان، به صورت موضعی در درمان برخی بیماری های پوستی و مو از جمله اگزما، بیماریهای التهابی و حتی در درمان ریزش مو به کار می رود.
مقدار مصرف و روش تهیه:
سه نوبت در روز. در هر نوبت ۱ قاشق مرباخوری سرخالی (۴-۲ گرم) از گیاه را به مدت ۲۰ دقیقه در یک قوری چینی دم کرده، بعد از هر وعده غذایی میل نمایید. حداکثر میزان مصرف روزانه ۵ / ۲ قاشق مرباخوری (۱۲-۸ گرم ) است.
عوارض جانبی:
مصرف زیاد برگ گزنه باعث دفع آلبومین از ادرار (آلبومینوری ) و دفع خون از ادرار( هماچوری ) می گردد.
مصرف در بارداری و شیردهی: ممنوع است.
موارد منع مصرف: موارد احتباس آب در بدن که ناشی از نارسایی قلبی و یا کلیوی است.
ملاحظات: با داروهای کاهش دهنده فشار خون تداخل دارد.
نظر بدهید