آویشن
Thymus vulgaris
خاصیت درمانی ضد سرفه و خلط آور
خانواده : نعناعیان (Lamiaceae)
اندام دارویی : تمام قسمت های هوایی به ویژه سرشاخه های گلدار
مزاج: بسیار گرم و خشک
ترکیبات شیمیایی:
اسانس (حاوی سیمن، تیمول، ترپینولن، کارواکرول و...)، تانن، ساپونین و مواد معدنی مانند آهن.
خواص درمانی دیگر:
ضد نفخ و ضد اسپاسم دستگاه گوارش (پیشگیری و کاهش دل پیچه)، دارا بودن خاصیت ضد قارچ و ضد باکتری (کاربرد در محلول های دهان شویه)، داروی کمکی در درمان شب ادراری کودکان (همراه با گل های علف چای و بومادران).
مقدار مصرف و روش تهیه:
سه نوبت در روز. در هر نوبت مقداری از برگ خشک شده گیاه را که در سه انگشت دست جای می گیرد، به مدت ۲۰ دقیقه در یک قوری چینی دم کرده، بعد از غذا میل کنید.
عوارض جانبی:
در مصرف زیاد و نیز در صورت حساسیت داشتن به آویشن، عوارض ذیل دیده میشود: ایجاد حالت تحریک در پوست و غشای مخاطی، سرگیجه، سردرد و حالت تهوع.
مصرف در بارداری و شیردهی:
به خاطر تأثیر در سیستم هورمون های زنانه، مصرف طولانی مدت آن توصیه نمی گردد؛ ولی مصرف در مقدار ذکر شده منعی ندارد.
موارد منع مصرف:
بیماران دچار اختلالات تیروئیدی.
ملاحظات:
مصرف درازمدت آن توصیه نمی شود. عصاره آن (تیمول) نباید به تنهایی مورد استفاده قرار گیرد.
نظر بدهید