شنبلیله
Trigonella foenum-graecum
خاصیت درمانی :
کاهش دهنده قند خون
خانواده:
نخود (Fabaceae)
اندام دارویی:
دانه
مزاج :
گرم و خشک
ترکیبات شیمیایی:
ساپونین ها (شامل ساپوژنین های استروییدی مانند دیوسژنین و تن)، آلكالوئيدها (مانند تریگونلين)، روغن های ثابت (حاوی اسیدهای غیراشباع)، کیات پروتئینی (غنی از تریپتوفان)، کلسیم و آهن، ویتامین های آ، ب 1، ث و اسید نیکوتینیک، ترکیبات کومارینی
خواص درمانی دیگر:
نیروبخش و تقویت کننده در افراد مبتلا به ضعف عمومی بدن، اشتها آور، کاهش دهنده کلسترول خون، افزاینده ترشح شیر، خلط آور و ملین
مقدار مصرف و روش تهیه:
۱۲-۶ قاشق سوپ خوری (۱۲۰-۶۰ گرم) از دانه های شنبلیله را به مدت ۲۰-۱۵ دقیقه در ۵ لیوان آب (معادل ۱ لیتر) می جوشانیم. از این محلول بعد از هر وعده غذایی ۱ لیوان میل می گردد.
عوارض جانبی :
در مصرف طولانی مدت و یا در صورت حساسیت به شنبلیله ممکن است عوارض ذیل ایجاد گردد: تحریکات پوستی، سردرد، تهوع، طولانی کردن مدت زمان انعقاد خون و شیردهی، (اثر شبه کاهش شدید قند خون اکسی تونینی)، باید با احتیاط کامل مصرف گردد.
مصرف در دوران شیردهی :
در بارداری به واسطه آثار تحریکی بر روی رحم توصیه می شود.
ملاحظات: در بیماران مصرف کننده داروهای ذیل با احتیاط مصرف گردد: ترکیبات |-Mao ا(مانند سلژیلین، ترانیل سیپرومین، موکلوبماید و...)، داروهای ضد انعقاد خون (مانند وارفارین، آسپرین و مشتقات آن، تیکلوپیدین).
نظر بدهید