قرآن و زنبور عسل
قرآن کریم در باره زنبور عسل فرموده است: و اوحی ربک الی النحل أن اتخذى من الجبال بيوتا ومن الشجر و مما يعرشون ثم كلى من كل الثمرات فاسلكي سبل ربک ذللا يخرج من بطونها شراب مختلف الوانه فيه شفاء للناس أن في ذلک لایه لقوم يتفكرون.( سوره نحل آیات 68 و 69 )
در جمله "يخرج من بطونها" به حقیقت مهمی در جریان عسل سازی زنبورها اشاره دارد و آن این که زنبورها شیره گلها را به بعضی از حفره های درون بدن خود که زنبورشناسان بدان "عسلدان " می گویند می فرستد و در آنجا که حکم یک کارخانه کوچک را دارد تغییر و تحول های مختلفی پیدا کرده و نهایتا به عسل تبدیل می گردد و زنبور عسل ساخته شده را از بدن خود خارج می سازد. لذا قرآن با تعبیر جالب "يخرج من بطونها" بدین حقیقت اشاره نموده است؟
در این آیه با تعبير "شربت" به دو نکته بسیار مهم اشاره شده است: یکی آن که نشان دهد عسل به صورت شربت از شکم این حشره خارج شده و درخانه های شش ضلعی قرار می گیرد. دوم آن که آنچه از شکم این حشره خارج میشود تنها عسل نبوده بلکه شربت بسیار مهم دیگری نیز بنام "شاه انگبین" (ژله رویال) از غده زیر فکی زنبورهای کارگر ترشح می شود که همه نوزادان و زنبورهای کارگر و نرها و ملکه ناگزیر به تغذیه با آن هستند اما ملکه در تمام دوره لاروی و بقیه تنها در سه روز اول عمر خود از آن استفاده می کند. امروزه همین ژله رویال به وسیله بعضی اشخاص به عنوان درمان هر درد به شدت مورد تبلیغ واقع شده است؟
خدای متعال با عنوان عام " شراب" به همه انواع شربت هایی که از شکم این حشره مفید خارج می شود اشاره نموده است.
شایان ذکر است با آن که در زمان نزول قرآن عسل برای مداوای بعضی امراض مورد استفاده واقع می شده لیکن خدای متعال هیج کدام از بیماریهایی را که با عسل درمان می شده اند ذکر نکرده و به طور کلی فرموده در عسل شفا برای انسانهاست البته کلمه شفا در چند آیه دیگر نیز ذکر شده اما در همه آنها شفا به خود قرآن نسبت داده شده ولی در این جا به عسل و این نشان میدهد که در آن آیات منظور از شفا شفای روح بوده و در این جا شقای بدن و جسم". خدای متعال در پایان این آیه می فرماید : "در زندگی زنبور عسل نشانه مهمی از خداشناسی برای صاحبان فکر و اندیشه است " نکته جالب اینکه خدای متعال در آیات قبل آن گاه که زنده کردن زمین بعد از مرگ را متذکر شد فرموده است : در آن نشانه ای است برای آنان که می شنوند و هنگام ثمرات درختان خرما و انگور را عنوان کرده فرموده است: در آن نشانه هایی است برای آنان که عقل دارند اما وقتی مساله زنبور عسل را طرح کرده، فرموده است در آن نشانه هایی است برای آنان که می اندیشند" مرحوم علامه طباطبایی قدس سره چنین آورده است : شاید راز اختلاف تعابیر این است که مطالعه ی مرگ و زندگی عبرت نگیز و پند آموز است و این با شنوایی تناسب دارد و مطالعه میوه های گوناگون و منافع آنها انسان را با برهان به نظام واحدی که مدبر واحد دارد رهنمون می شود و این با عقل مناسبتر است اما از آن جا که زندگی زنبور عسل همراه با دقت های عجیب و اسرار آمیز ست که جز با تفکر عمیق و اندیشه دقیق آشکار نمی شود لذا خدای متعال فرموده است : در آن نشانهای است برای آنان که می اندیشند"
نظر بدهید